Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.
«Για τους εξορκισμούς»
Γέροντα, κάπου γράφει ότι ο διάβολος φωλιάζει στην καρδιά του δαιμονισμένου, αλλά δεν θέλει να το ξέρει αυτό ο άνθρωπος, για να μην τον πολεμήσει με την ευχή. Έτσι είναι;
-Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει το δικαίωμα να καθίσει μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα και μπορεί να λουφάζει, ενώ με την ευχή ζορίζεται και επαναστατεί και μπορεί να φύγει. Η ευχή είναι το βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο καλύβι ένα παλικάρι δαιμονισμένο, που έλεγε συνέχεια την ευχή. Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο.
Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρει μισθό το παιδί, να σωθεί και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο, παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται. Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα και πολύ δυνατά : «Κα, κα, κα». «Τι έπαθες;» του λέω, ενώ με τον νου μου έλεγα : «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού, έξελθε ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού». «Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτό ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρω λίγη ανάπαυση».
-Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;
-Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.
-Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τι πρέπει να λέει;
-Κατ’ αρχήν να δοξολογήσει τον Θεό : «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, να πει, που με βοήθησες και βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στη θέση του και να είχα, όχι πέντε – έξι δαιμόνια, αλλά χιλιάδες. Σε παρακαλώ βοήθησε το δούλο Σου που ταλαιπωρείται τόσο πολύ». Να κάνει δηλαδή πρώτα καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνεχίσει με την ευχή : «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον Σου».
Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε γινόμαστε αιτία να μην φεύγει το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια. Έναν λογισμό υπερήφανο να φέρουμε, λχ : «Να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγει το δαιμόνιο», αμέσως εμποδίζεται η Θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένει.
-Γέροντα, η Θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;
-Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή Θεία Κοινωνία είναι το δραστικότερο φάρμακο. Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν, με τη Χάρη του Θεού. Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι’ αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά. Ένας όμως που δαιμονίστηκε από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να αγωνίζεται, για να θεραπευτεί. Θα κοινωνήσει, με την άδεια του πνευματικού, όταν πρέπει. Αν κοινωνήσει χωρίς να μετανοήσει και χωρίς να εξομολογηθεί, θα δαιμονιστεί χειρότερα. Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήσει, έφτυνε τη Θεία Κοινωνία. Ο Χριστός θυσιάστηκε, καταδέχτηκε να του δώσει το Σώμα και το Αίμα Του και αυτό να το φτύνει! Φοβερό! Βλέπετε, ο διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.
-Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματά τους να διαβάζονται στη Προσκομιδή;
-Ναι, βέβαια! Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματά τους στην Προσκομιδή.
-Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονιστεί, έχει μετανοήσει, εξομολογείται, κοινωνάει, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγει, τι συμβαίνει;
-Δεν φεύγει, γιατί ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση. Αν τον βοηθήσει ο Θεός να απαλλαγεί από αυτή τη δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγει. Γι αυτό ο Θεός, από πολλή αγάπη, επιτρέπει να υποχωρεί το κακό, σιγά – σιγά. Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί πνευματική κατάσταση. Όσο εκείνος σταθεροποιεί κατάσταση πνευματική, τόσο υποχωρεί και το κακό. Από τον ίδιο θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα θα απαλλαγεί από τη δαιμονική επήρεια.
(σελ. 205)
-Βοηθιούνται, Γέροντα, οι δαιμονισμένοι, με τους εξορκισμούς;
-Ανάλογα. Οι εξορκισμοί βοηθούν όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση, ή σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθεί. Όταν έχει τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθεί, να βρει τι έφταιξε και δαιμονίστηκε, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και μετά, αν χρειαστεί, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με τη συγχωρητική ευχή μπορεί να φύγει το δαιμόνιο.
(σελ. 205-206)
- Γέροντα, σήμερα έφεραν μία δαιμονισμένη και παρακάλεσαν να πούμε στον ιερέα να της διαβάση εξορκισμούς. Τι να κάναμε;
-Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει το δικαίωμα να καθίσει μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα και μπορεί να λουφάζει, ενώ με την ευχή ζορίζεται και επαναστατεί και μπορεί να φύγει. Η ευχή είναι το βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο καλύβι ένα παλικάρι δαιμονισμένο, που έλεγε συνέχεια την ευχή. Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο.
Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρει μισθό το παιδί, να σωθεί και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο, παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται. Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα και πολύ δυνατά : «Κα, κα, κα». «Τι έπαθες;» του λέω, ενώ με τον νου μου έλεγα : «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού, έξελθε ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού». «Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτό ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρω λίγη ανάπαυση».
-Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;
-Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.
-Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τι πρέπει να λέει;
-Κατ’ αρχήν να δοξολογήσει τον Θεό : «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, να πει, που με βοήθησες και βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στη θέση του και να είχα, όχι πέντε – έξι δαιμόνια, αλλά χιλιάδες. Σε παρακαλώ βοήθησε το δούλο Σου που ταλαιπωρείται τόσο πολύ». Να κάνει δηλαδή πρώτα καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνεχίσει με την ευχή : «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον Σου».
Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε γινόμαστε αιτία να μην φεύγει το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια. Έναν λογισμό υπερήφανο να φέρουμε, λχ : «Να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγει το δαιμόνιο», αμέσως εμποδίζεται η Θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένει.
-Γέροντα, η Θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;
-Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή Θεία Κοινωνία είναι το δραστικότερο φάρμακο. Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν, με τη Χάρη του Θεού. Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι’ αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά. Ένας όμως που δαιμονίστηκε από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να αγωνίζεται, για να θεραπευτεί. Θα κοινωνήσει, με την άδεια του πνευματικού, όταν πρέπει. Αν κοινωνήσει χωρίς να μετανοήσει και χωρίς να εξομολογηθεί, θα δαιμονιστεί χειρότερα. Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήσει, έφτυνε τη Θεία Κοινωνία. Ο Χριστός θυσιάστηκε, καταδέχτηκε να του δώσει το Σώμα και το Αίμα Του και αυτό να το φτύνει! Φοβερό! Βλέπετε, ο διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.
-Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματά τους να διαβάζονται στη Προσκομιδή;
-Ναι, βέβαια! Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματά τους στην Προσκομιδή.
-Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονιστεί, έχει μετανοήσει, εξομολογείται, κοινωνάει, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγει, τι συμβαίνει;
-Δεν φεύγει, γιατί ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση. Αν τον βοηθήσει ο Θεός να απαλλαγεί από αυτή τη δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγει. Γι αυτό ο Θεός, από πολλή αγάπη, επιτρέπει να υποχωρεί το κακό, σιγά – σιγά. Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί πνευματική κατάσταση. Όσο εκείνος σταθεροποιεί κατάσταση πνευματική, τόσο υποχωρεί και το κακό. Από τον ίδιο θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα θα απαλλαγεί από τη δαιμονική επήρεια.
(σελ. 205)
-Βοηθιούνται, Γέροντα, οι δαιμονισμένοι, με τους εξορκισμούς;
-Ανάλογα. Οι εξορκισμοί βοηθούν όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση, ή σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθεί. Όταν έχει τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθεί, να βρει τι έφταιξε και δαιμονίστηκε, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και μετά, αν χρειαστεί, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με τη συγχωρητική ευχή μπορεί να φύγει το δαιμόνιο.
(σελ. 205-206)
- Γέροντα, σήμερα έφεραν μία δαιμονισμένη και παρακάλεσαν να πούμε στον ιερέα να της διαβάση εξορκισμούς. Τι να κάναμε;
- Βοηθιούνται, Γέροντα, οι δαιμονισμένοι με τους εξορκισμούς;
- Ανάλογα. Οι εξορκισμοί βοηθούν, όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση η σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθή.
Όταν έχη τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθή να βρή σε τι έφταιξε και δαιμονίσθηκε, να μετανοήση, να εξομολογηθή και μετά, αν χρειασθή, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με την συγχωρητική ευχή, μπορεί να φύγη το δαιμόνιο.
Μερικοί ιερείς μαζεύουν και αυτούς που έχουν δαιμόνιο και άλλους που έχουν κάποια αρρώστια και τους διαβάζουν όλους μαζί εξορκισμούς. Ένας είχε πάρκινσον και του διάβαζαν εξορκισμούς.
Να, και σήμερα, έφεραν έναν ηλικιωμένο που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένος. Το αριστερό του χέρι πάει πέρα-δώθε. Τον πιάνουν και κρίσεις. «Από πότε, τον ρωτάω, είσαι έτσι;».
«Από μικρός», μου λέει. Απόρησα. Πρόσεξα μετά ότι το κεφάλι του, στο αριστερό μέρος, ήταν λίγο ζουληγμένο. Στην γέννα, φαίνεται, κάτι είχε πάθει και ύστερα είχε πρόβλημα. Να έχη ο άλλος τον πόνο του και να του λένε πως έχει δαιμόνιο, να του διαβάζουν εξορκισμούς, έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα..., και να γίνεται ρεζίλι και στον κόσμο! Δεν κάνει! Πόσα παιδιά που τα θεωρούν δαιμονισμένα, δεν έχουν δαιμόνιο!
Μου έφεραν ένα παιδί είκοσι πέντε χρόνων που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένο. Του έδωσα να πιή αγιασμό και το καημένο δεν αντέδρασε καθόλου. «Τι κάνει το παιδί; ρωτάω τον πατέρα του. Από πότε το έπαθε;». «Από έξι χρόνων, μου λέει. Τότε είχαν φέρει σκοτωμένο τον παππού του στο μαγαζί και το παιδί, μόλις τον είδε, έπαθε». Είχε πάθει το καημένο έναν νευρικό κλονισμό. Εδώ, και σε μεγάλον αν συμβή αυτό, μπορεί να πάθη, πόσο μάλλον ένα παιδάκι! Άντε, τώρα, να το έχουν για δαιμονισμένο!
«Από μικρός», μου λέει. Απόρησα. Πρόσεξα μετά ότι το κεφάλι του, στο αριστερό μέρος, ήταν λίγο ζουληγμένο. Στην γέννα, φαίνεται, κάτι είχε πάθει και ύστερα είχε πρόβλημα. Να έχη ο άλλος τον πόνο του και να του λένε πως έχει δαιμόνιο, να του διαβάζουν εξορκισμούς, έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα..., και να γίνεται ρεζίλι και στον κόσμο! Δεν κάνει! Πόσα παιδιά που τα θεωρούν δαιμονισμένα, δεν έχουν δαιμόνιο!
Μου έφεραν ένα παιδί είκοσι πέντε χρόνων που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένο. Του έδωσα να πιή αγιασμό και το καημένο δεν αντέδρασε καθόλου. «Τι κάνει το παιδί; ρωτάω τον πατέρα του. Από πότε το έπαθε;». «Από έξι χρόνων, μου λέει. Τότε είχαν φέρει σκοτωμένο τον παππού του στο μαγαζί και το παιδί, μόλις τον είδε, έπαθε». Είχε πάθει το καημένο έναν νευρικό κλονισμό. Εδώ, και σε μεγάλον αν συμβή αυτό, μπορεί να πάθη, πόσο μάλλον ένα παιδάκι! Άντε, τώρα, να το έχουν για δαιμονισμένο!
- Γέροντα, οι εξορκισμοί διαβάζονται και νοερώς;
- Νοερώς είναι καλύτερα. Βασικά οι εξορκισμοί πρέπει να διαβάζωνται με πόνο, με ταπείνωση, όχι με υπερηφάνεια. Όταν οι ιερείς λένε δυνατά και υπερήφανα το έξελθε, πνεύμα ακάθαρτον, αγριεύει ο διάβολος, θυμώνει, εκμεταλλεύεται τον εγωισμό του δαιμονισμένου και μπορεί να του πη: «για δές, σε κάνει ρεζίλι στον κόσμο, κοπάνα τον αυτόν τον παπά», οπότε ο δαιμονισμένος αρχίζει να χτυπάη τον παπά.
Έτσι δεν φεύγει το δαιμόνιο, αλλά φεύγει ο παπάς με το ευχολόγιό του... Μια φορά ένας ιερέας είπε σε έναν δαιμονισμένο: «Σε διατάζω, ακάθαρτο πνεύμα, να φύγης από αυτόν τον άνθρωπο!». «Έ, γι' αυτό κι έγω δεν φεύγω...», του λέει ό διάβολος με το στόμα του δαιμονισμένου. Γι' αυτό λέω στους ιερείς, όταν διαβάζουν εξορκισμούς, ποτέ να μη φωνάζουν: έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα..., λες και τα δαιμόνια δεν ακούν!
Άλλα και οι συγγενείς του δαιμονισμένου δεν χρειάζεται να πούν σε άλλους ότι θα καλέσουν τον παπά να διάβαση εξορκισμούς. Καλύτερα να πούν ότι θα διάβαση μια παράκληση, και ας διάβαση τους εξορκισμούς με χαμηλή φωνή.
«Μαρτύριο περνούν οι δαιμονισμένοι»
Πάντως πολύ ταλαιπωρούνται όσοι έχουν δαιμόνιο, γιατί και ταπεινώνονται, άλλα και βασανίζονται από τον διάβολο! Μια φορά είχα συναντήσει στην Μονή Σταυρονικήτα ένα παλληκάρι είκοσι τριών ετών που είχε δαιμόνιο. Ήταν πετσί και κόκκαλο. Έξω έκανε παγωνιά, στον ναό έκαιγε σόμπα, και αυτός φορούσε ένα λεπτό κοντομάνικο πουκάμισο και καθόταν πίσω στην λιτή. Δεν άντεξα, πάω, του δίνω ένα μάλλινο ρούχο. «Φόρεσε το αυτό, του λέω. Δεν κρυώνεις;». «Τι να κρυώσω, πάτερ, μου λέει, έγω καίγομαι». Έ να, αυτό είναι κόλαση.
Πάντως πολύ ταλαιπωρούνται όσοι έχουν δαιμόνιο, γιατί και ταπεινώνονται, άλλα και βασανίζονται από τον διάβολο! Μια φορά είχα συναντήσει στην Μονή Σταυρονικήτα ένα παλληκάρι είκοσι τριών ετών που είχε δαιμόνιο. Ήταν πετσί και κόκκαλο. Έξω έκανε παγωνιά, στον ναό έκαιγε σόμπα, και αυτός φορούσε ένα λεπτό κοντομάνικο πουκάμισο και καθόταν πίσω στην λιτή. Δεν άντεξα, πάω, του δίνω ένα μάλλινο ρούχο. «Φόρεσε το αυτό, του λέω. Δεν κρυώνεις;». «Τι να κρυώσω, πάτερ, μου λέει, έγω καίγομαι». Έ να, αυτό είναι κόλαση.
Σε μερικούς μάλιστα δαιμονισμένους, που από την φύση τους είναι ευαίσθητοι, το ταγκαλάκι τους λέει ότι δεν θα σωθούν και τους βάζει να αυτοκτονήσουν. Φοβερό! Δεν είναι μικρό πράγμα! Ήξερα κάποιον δαιμονισμένο που και οι παπάδες τον είχαν βαρεθή τον καημένο.
Πήγαινε να του διαβάσουν εξορκισμούς και τον εδίωχναν.
ΠΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ρωτήθηκε ό Γέροντας Πάΐσιος ό Αγιορείτης: “Γέροντα, στον δαιμονισμένο τών Γαδαρηνών πόσοι δαίμονες κατοικούσαν;”
- Δαιμόνια πολλά, γράφει τό Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό είπε ό δαιμονισμένος ότι τό όνομά του ήταν “λεγεών” Καί, βλέπετε, όπως σε έναν δαιμονισμένο μπορεί να κατοικούν ένα σωρό δαίμονες, έτσι καί στην καρδιά τού πιστού μπορεί να χωρέσουν όλοι οι "Άγιοι. Αφού ό Χριστός χωράει, πόσο μάλλον οι Άγιοι! Μεγάλα μυστήρια! Μια φορά, όταν ήμουν στο Καλύβι τού Τιμίου Σταυρού, χτύπησε κάποιος τό καμπανάκι. Κοίταξα από τό παράθυρο, καί τί να δώ!
Έναν άνδρα πού τον ακολουθούσε μια ολόκληρη φάλαγγα δαιμόνων, ένα μαύρο σμήνος! Πρώτη φορά είδα να εξουσιάζουν έναν άνθρωπο τόσοι δαίμονες. Αυτός ήταν μέντιουμ. Είχε ανακατέψει ευχές της Εκκλησίας, μέ επικλήσεις δαιμόνων, χριστιανικά βιβλία μέ μαγικά, κα( μετά τον εξουσίαζαν οι δαίμονες. Φοβερό! πολύ στεναχωρήθηκα! Μερικοί ψυχίατροι καί τούς δαιμονισμένους τούς θεωρούν ψυχοπαθείς.
Μερικοί ιερείς πάλι κάποιους ψυχοπαθείς τούς βγάζουν δαιμονισμένους. Ένώ, ένας ψυχοπαθής, για να βοηθηθεί, πρέπει να πάει άλλου, ένας δαιμονισμένος αλλού. Ό ψυχίατρος πώς μπορεί να βοηθήσει τον δαιμονισμένο;
-Γέροντα, ένας δαιμονισμένος είναι σε θέση να καταλάβει σε τί έφταιξε καί δαιμονίσθηκε;
-Ναι, μπορεί να τό καταλάβει, έκτος καί αν έχει πάθει καί τό μυαλό του, οπότε είναι πολύ δύσκολο να βοηθηθεί. Αν είναι μόνο δαιμονισμένος, μπορείς πιο εύκολα να συνεννοηθείς μαζί του καί να τον βοηθήσεις, αλλά πρέπει να κάνει υπακοή.
Αλλιώς πώς να βοηθηθεί;
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι ένας από την νότια Ελλάδα, πού είχε πάει στούς Ινδούς, καί είχε δαιμονισθεί. Έλεγε κάτι βρισιές καί έβγαζε από τό στόμα του αφρούς. Τά μάτια του ήταν ορθάνοιχτα, άγρια. Τού έλεγα: “Μη λες αυτές τις βλασφημίες, γιατί έτσι καλείς τά δαιμόνια”, δεν άκουγε. Καί από την άλλη ζητούσε να τον βοηθήσω. “Βοήθησέ με, έλεγε, μόνον εσύ μπορείς να μέ βοηθήσεις”. Έμ, πώς να σε βοηθήσω; τού λέω. Θέλεις να προσευχηθώ, για να λυτρωθείς μέ την Χάρη τού Χριστού, κι εσύ καλείς τά δαιμόνια. Πήγαινε να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν εξορκισμούς καί έλα μετά να συζητήσουμε “Δεν πηγαίνω”, μού λέει. “Έλα μέσα να σού βάλω λαδάκιαπό τό κανδήλι”, τού λέω. “Δεν θέλω. Θέλω να μέ βοηθήσεις”. Πήγε μετά πιο πέρα καί κουβέντιαζε μέ κάποιον.
Κάποια στιγμή πού έλεγα σε μια συντροφιά ότι ό θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες για την σωτηρία μας, φώναξε από πέρα: “Ρε σύ, γιατί λές πώς εργάζεται ό Θεός, για να σωθούν οι άνθρωποι; Έχουμε έναν πατέρα στον ουρανό καί έναν στην γή καί πιο πάνω είναι ένας άρχοντας”. Πάψε τις δαιμονολογίες”, τού λέω καί έλεγα την ευχή. “Τώρα μέ μπέρδεψες”, μού λέει. “Φύγε”, τού είπα καί τον τίναξα πέρα. "Έγινε κουβάρι. Εσύ μέ ποιόν είσαι; μέ ρωτάει. “Μέ τον Χριστό”, τού λέω. Ψέματα λες, μού λέει, δεν είσαι μέ τον Χριστό, αφού εγώ είμαι ό Χριστός κι εσύ μέ χτυπάς”. Τού τά παρουσιάζει ανάποδα ό διάβολος.
- Αυτά τά λέει ό διάβολος.
- Ναι, ό διάβολος, αλλά, βλέπεις, ό Θεός τού έδωσε τό κουράγιο να έρθει μέχρι τό Αγιον Όρος. Για να ξεκινήσει από την άλλη άκρη της Ελλάδος να έρθει στο Όρος σε τέτοια κατάσταση, είναι μεγάλο πράγμα! Αλλά δεν ακούει καί γίνεται χειρότερα. Αν έκανε υπακοή, θα βοηθιόταν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ. 60 ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΓΙΑΣ. ΑΡΧΙΜ.Π. ΠΑΥΛΟΣ ΝΤΑΝΑΣ
- ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ??
Αν είναι δυνατόν λέει ? Χαμός πόσοι από αυτούς χαρακτηρίζονται από τους γιατρούς ψυχασθενείς και τους πλακώνουν στα χάπια ... δε λέω ότι για όλους τους σχιζοφρενείς ισχύει αυτό , αλλά για πολλούς ναι .
Για την επιστήμη και τους δυτικοθρεμένους δεν υπαρχουν δαιμονισμενοι.....!!!Δεν ειναι ακριβως το ιδιο...ειναι δυσκολο να το εξηγησεις αλλα ενας θρησκευομενος γιατρος μπορει να διακρινει οτι δεν εχει να κανει με απλη ψυχασθενεια . Τα φαρμακα ειναι αχρηστα σε αυτους με ισχυρα πνευματικα προβληματα και επιδρασεις.
Για την επιστήμη και τους δυτικοθρεμένους δεν υπαρχουν δαιμονισμενοι.....!!!Δεν ειναι ακριβως το ιδιο...ειναι δυσκολο να το εξηγησεις αλλα ενας θρησκευομενος γιατρος μπορει να διακρινει οτι δεν εχει να κανει με απλη ψυχασθενεια . Τα φαρμακα ειναι αχρηστα σε αυτους με ισχυρα πνευματικα προβληματα και επιδρασεις.
...Διηγήθηκε ο Γέροντας : «Ήρθε ένας μεσήλικας που είχε δυνατό πονοκέφαλο επί ένα χρόνο και οι γιατροί δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Μόλις τον είδα από μακριά κατάλαβα ότι είχε δαιμόνιο. Αφού μου είπε τον πόνο του, του λέω : «Αυτά σου συμβαίνουν διότι έχεις απατήσει μια γυναίκα, και αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Εκτός όμως από αυτό, έχεις κάνει ατιμία και σε άλλη νέα. Πήγαινε να ζητήσεις συγχώρεση από τα άτομα αυτά. Να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν εξορκισμούς και θα γίνεις καλά».
Πριν από λίγο καιρό (Σημείωση : Ειπώθηκε τον Ιούνιο του 1985) ήρθε στον Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασσαλάκια και δίχτυα όλο το δρόμο, εκεί, σε μια περιοχή κοντά στο καλύβι. Αν περνούσε από κει κανένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό. Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε. Μόλις τα είδα, κάνω το σταυρό μου και περνώ από μέσα. Τα διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του. Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται και κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμία δύναμη, καμία εξουσία. Κάνει μόνο λίγο καφ – καφ, σαν ένα σκυλί που δεν έχει δόντια. Σε έναν όμως που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί να τον λιντσάρει. Έχει δόντια και τον ξεσκίζει. Ανάλογα με τα δικαιώματα που του δίνει μια ψυχή, είναι και η εξουσία του επάνω της.
Όταν ο διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο και τον έχει κυριεύσει, τότε πρέπει να βρεθεί η αιτία για να κοπούν τα δικαιώματα. Αλλιώς, όση προσευχή και να κάνουν οι άλλοι, αυτός δεν φεύγει. Σακατεύει τον άνθρωπο. Οι ιερείς, δώσ’ του, δώσ’ του εξορκισμούς και τελικά τα πληρώνει ο άνθρωπος, γιατί βασανίζεται ακόμη περισσότερο από τον διάβολο. Πρέπει να μετανοήσει ο άνθρωπος, να εξομολογηθεί, να κοπούν τα δικαιώματα που έχει δώσει και μετά θα φύγει ο διάβολος. Αλλιώς θα ταλαιπωρείται. Μια μέρα, δυο μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, διάβασε – διάβασε εξορκισμούς, αφού ο διάβολος έχει δικαιώματα, δεν φεύγει.
Όταν ο διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο και τον έχει κυριεύσει, τότε πρέπει να βρεθεί η αιτία για να κοπούν τα δικαιώματα. Αλλιώς, όση προσευχή και να κάνουν οι άλλοι, αυτός δεν φεύγει. Σακατεύει τον άνθρωπο. Οι ιερείς, δώσ’ του, δώσ’ του εξορκισμούς και τελικά τα πληρώνει ο άνθρωπος, γιατί βασανίζεται ακόμη περισσότερο από τον διάβολο. Πρέπει να μετανοήσει ο άνθρωπος, να εξομολογηθεί, να κοπούν τα δικαιώματα που έχει δώσει και μετά θα φύγει ο διάβολος. Αλλιώς θα ταλαιπωρείται. Μια μέρα, δυο μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, διάβασε – διάβασε εξορκισμούς, αφού ο διάβολος έχει δικαιώματα, δεν φεύγει.
Μπορεί και να είναι δαιμονισμένος χωρις να το γνωρίζει. Ίσως να του έχουν κάνει μάγια ή να συμετείχε αυτός καμια φορά σε τελέτή μαγείας. Είχα ακούσει παλιά για ένα παδί που του έκαναν μάγια και αυτό τρελάθηκε και άρχησε να φέρεται παράξενα στα καλά καθούμενα. Επίσης είχα ακούσει ένα παρόμοιο περιστατικό όταν υπηρετούσα στο ναυτικο. Ένας νάυτης που υπηρετούσαμε μαζί, μας είχε πει ότι κάπου μια παρέα νεαρών έκαναν τελετές μαγείας κλπ, και ένας απο αυτούς μια φορά βρήκε ενα σταυρό και τον δάγκωνε και μετα μόλις έτυχε να τον δουν κάτι σκυλιά σηκωθηκαν εφυγαν.
apantaortodoxhttps://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=5295ias.blogspot.com/2016/08/60_62.html
https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=5295
apantaortodoxhttps://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=5295ias.blogspot.com/2016/08/60_62.html
https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=5295
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου